first week, first impressions

Vrijdag 22 augustus was het dan zover, mijn grote reis naar Uganda ging beginnen.
Mijn ouders en zus en natuurlijk Nola waren mee. Willemijn zou mij als enige uit komen zwaaien, want de andere 'zeiden' dat ze wat te doen hadden, haha. Ik werd wat rondjes gedraaid door Willemijn en toen ik me omdraaide kwamen de andere meiden ook aangerend om me uit te zwaaien. Echt ontzettend lief, waardeer ik enorm, Mandy, Manon, Candy en Hannah en natuurlijk Willemijn! Jullie zijn toppers.
We hebben wat traantjes gelaten en toen ging ik toch echt naar mijn gate.

Mijn vliegtuig had een half uur vertraging.
In het vliegtuig heb ik enorm genoten van de luxe. En het alleen reizen voor de eerste keer ging heel goed, haha heb alles gevonden.
In Uganda aangekomen moesten we in de rij staan om een formulier in te leveren voor het Ebola virus. Daarna heb ik een visum gehaald, en ging ik opzoek naar Ezra die me op zou komen halen.

Hij stond buiten te wachten met een bordje met mijn naam erop, haha heb het bordje gehouden.
Toen begon de reis vanaf Kampala (de hoofdstad) naar Tororo, waar ik verblijf.
Ik was even vergeten dat het stuur hier aan de verkeerde kant zit, heel apart om voor ons aan de bestuurders kant te zitten.
We vertrokken 10 uur in de ochtend en kwamen 6 uur in de avond aan.
Er is maar een normale geasfalteerde weg. Het was dus een gekke huis, enorm druk, enorm veel auto's, boda's (zijn een soort motors) en taxi busjes. Ik was blij dat ik hier niet hoef te rijden.
Onderweg kom je veel koeien, geiten, kippen en weet ik wat tegen.
Ik heb ontzettend van het uitzicht genoten! De omgeving, natuur in Uganda is heel erg mooi.

Toen we eindelijk aankwamen in Tororo, was Rinty daar al om ons op te vangen.
We hebben gezamenlijk nog even wat gedronken en werden door Ezra uitgenodigd om de volgende dag bij zijn zus te lunchen. Daarna heeft Rinty lekker spaghetti klaar gemaakt en na het eten hebben we nog wat geklets. Ik heb van de sterrenhemel genoten. Die is hier echt bijzonder mooi, omdat ik zo dicht bij de evenaar zijn ze sterren dichterbij en feller. Toen ben ik heerlijk gaan slapen.

Zondag ging ik met Rinty mee naar de kerk. Dat was heel bijzonder. Het was een katholieke kerk. En met de collecte gaan eerst de mensen naar voren die geld te geven hebben en daarna komen er mensen met allerlei etenswaren van brood tot uien en zelfs kippen komen de kerk in. Heel erg leuk om te zien. Verder hebben ze hele vrolijke en leuke muziek en kunnen de mensen zelfs gaan dansen. De kerken zitten hier echt enorm vol, als je niet op tijd bent moet je buiten staan. De kerk dienst duurt ook 2 uur of langer.

We zijn daarna het dorpje in gegaan om een simkaart te halen en gingen daarna door naar Ezra om te lunchen. Mijn eerste Ugandese maaltijd. Ze eten hier in de middag warm. Het was lekker.
Daarna gingen we naar haar café en hebben we een aantal biertjes gedronken, het was heel erg gezellig!

Maandag was dan mijn eerste stage dag, we gingen de ziekenhuis ronde doen. Het ziekenhuis is hier totaal anders dan in Nederland. Je hebt een vrouwen-, mannen- en kinderafdeling. En het is allemaal best onhygiënisch. Verder doe je als verpleegkundige hier alleen de controles, je observeert en geeft medicijnen. Wij gingen alleen langs bij de palliatieve patiënten. De partners of familie leden zorgen verder voor de patiënt. Die wassen en koken op het terrein, heel erg leuk om te zien. Ze zijn de hele dag door bezig.


Dinsdag tot en met vrijdag ging ik het veld in met de andere collega's. Dit is heel anders. De mensen leven hier echt in hutjes. Of in een normaal huisje wat helemaal vol staat met meubels.
Sommige mensen hebben een tv en die staat dan de hele dag aan, omdat het iets bijzonders is om die te hebben.
Verder zie je best heftige dingen, van lichamelijk tot in welke omstandigheden mensen hier leven. Indrukwekkend om te zien.
Ik ga ook nog patiënten zien met tumorgroei buiten het lichaam, dat is behoorlijk heftig. Maar mensen hebben hier geen geld om geopereerd te worden.
Het is erg om te zien dat alles hier draait om geld, als je geen geld hebt kan je niets.
Daarom vind ik het heel goed wat Hospice Tororo doet, die geeft medicijnen gratis aan de patiënten, omdat ze vaak te arm zijn om iets te kunnen betalen en dan al hun bezittingen moeten verkopen.

Donderdag en vrijdag gingen we met de boda het veld in. Het was leuk om achterop te zitten en ik kon enorm genieten van het uitzicht.

Verder hoor ik de hele tijd mzungu wat blanke betekent, haha. Alle jonge kinderen roepen mzungu bye. Ze willen je ook aanraken, het schijnt heel bijzonder om een blanke te zien.
Je geeft de mensen als begroeting een hand, een soms een handdruk. Als je aan het eten bent of je handen net hebt gewassen en dus nog nat zijn, geef je je pols.
Het is hier normaal om voor een ouder iemand of iemand die hoger staat dan jij te knielen. Dit is geen onderdanigheid maar uit respect. Ik kan er nog niet aanwennen haha.

Vandaag komen Nienke en Rinty weer terug, heb ik weer gezelschap.
Ik ben namelijk van woensdagavond alleen geweest.

Morgen (zondag) zijn we uitgenodigd bij iemand anders om daar lokaal, zelfgemaakt bier te drinken. En het weekend van 6 september hebben we een introductie feest, dat is een soort van verlovingsfeest. Dan moeten we ook in traditionele kleding. Heel erg leuk!

Het is wennen deze eerste week, maar ik geniet zeker.
Tot de volgende keer. Kali. Bye